ساخت اشیاء سه بعدی توسط دستگاه ها ساخت و تولید دیجیتال به دو روش کلی انجام می شود:
روش کاهشی: این روش که عمدتاً توسط دستگاههای CNC بکار می رود، با لایه برداری و براده برداری و استفاده از برش و تراش، از یک شی اولیه مکعبی به طرح نهایی می رسد. این روش دارای سر و صدا بوده و با تولید براده و گرما موجب کثیف شدن محیط اطراف خود می شود. در ضمن امکان اجرای طرحهای پیچیده (دارای شیب منفی) وجود ندارد.
روش افزایشی: این روش که اساس کار پرینترهای سه بعدی است، با چیدن لایه به لایه مواد بر روی یکدیگر کار کرده و طرح را از کف و به صورت لایه به لایه ایجاد می کند. این روش دارای دقت و ظرافت بالا بوده و امکان پیاده سازی طرحهای پیچیده نیز در آن ممکن است.
اجرای روش افزایشی به روش های مختلفی ممکن است. چهار روش عمده به این شرح است: روش SLS که با لیزر و پودر کار می کند، روش SLA که با لیزر و رزین مایع کار می کند، روش DLP که با نور و رزین مایع کار می کند و روش FDM که با ذوب مواد پلاستیکی کار می کند.
برای ایجاد اشیاء توسط پرینترهای سه بعدی لازم است تا مراحل زیر طی شود:
۱- طراحی مدل سه بعدی شی موردنظر در نرم افزارهای طراحی سه بعدی مانند ۳dmax ، maya ، solidworks و …
۲- تبدیل مدل سه بعدی به لایه های با ضخامت مشخص توسط نرم افزارهای اسلایسر
۳- تبدیل اطلاعات لایه ها به فایل G-Code توسط نرم افزارهای جی کدر
۴- ارسال اطلاعات فایل G-Code به دستگاه پرینتر سه بعدی
۵- چاپ لایه به لایه فایل توسط پرینتر سه بعدی
اصول کلی کار تمام چاپگرهای سه بعدی همین مراحل پنج گانه است. تفاوت بین پرینترهای سه بعدی به اختلاف بین تکنولوژی های استفاده شده در آن برمی گردد. تفاوت تکنولوژی های مختلف چاپ سه بعدی در نوع متریال بکار گرفته شده برای ساخت لایه هاست که براساس متریال استفاده شده، تکنیک موردنیاز برای جامد کردن مواد اولیه و در نیز ساخت لایه هم متفاوت خواهد بود.