یکی از سوالات پرتکرار کاربران؛ جنس بدنه پرینترهای سه بعدی FDM است. در این مطلب قصد داریم تا انواع بدنه های پرینترهای سه بعدی FDM از لحاظ جنس را بررسی و نقاط ضعف و قوت آنها را معرفی کنیم.
بسته به روش های تولید در دسترس، شرکتهای مختلف از جنس های مختلفی برای بدنه دستگاه خود استفاده می کنند. برای مثال به چند برند مطرح دنیا اشاره می کنیم:
بدنه مدل های اولیه دستگاههای Ultimaker از چوب بهره می برد و پس از آن به سمت بدنه های کامپوزیتی حرکت کرد و تا به امروز هم بدنه دستگاههای این برند هلندی از جنس ورقه های کامپوزیت است.
Makerbot هم که یکی دیگر از برندهای مطرح دنیای پرینترهای سه بعدی FDM رومیزی است، از بدنه های چوبی شروع کرد و پس از آن از بدنه های با جنس شیت های آکرلیک یا پلکسی استفاده نمود و در مدلهای جدید از بدنه های پلاستیکی فشرده (دارای قالب) استفاده می کند.
۳D Systems مطرحترین برند تکنولوژی چاپ سه بعدی، از پلاستیک فشرده (دارای قالب) در بدنه دستگاههای رومیزی و بدنه های فلزی در دستگاههای صنعتی خود استفاده می کند.
اما سوالی که باز هم مطرح می شود این است که کدام جنس بدنه برای پرینترهای سه بعدی مناسب است؟ بهتر است جنس های مختلف بدنه را یکی یکی بررسی کنیم:
متریال چوب یا MDF: این جنس، ارزان ترین و در دسترس ترین متریال برای ساخت بدنه است ولی از آنجا که پرینتر سه بعدی یک دستگاه دقیق با دقت دهم میلی متری است و از طرفی دیگر، چوب و MDF به مرور زمان تحت تاثیر وزن و فشار در اتصالات دچار دفرمگی (تغییر شکل) می شوند، به هیچ وجه برای دستگاههای حرفه ای مورد تایید نیستند.
شیت های Acrlyc یا پلکسی: این متریال هم یکی از در دسترس ترین مواد در کشور ماست و دستگاه های برش این شیت ها نیز با قیمت پایین در دسترس شرکت های سازنده هستند. دقت بالای برش و خطای کم بدنه و نیز ظاهر شکیل پلکسی از ویژگی های این متریال است اما وزن زیاد و شکنندگی بسیار بالا از جمله نقاط ضعف بدنه های پلکسی به شمار می رود.
بدنه های فلزی: بدنه های فلزی استحکام فوق العاده بالایی دارند که مهترین حُسن آنهاست ولی به دلیل اجبار در خمکاری بدنه و عدم دسترسی به دستگاههای خمکاری دقیق در کشور ما، اکثر دستگاههای با بدنه فلزی ایرانی دارای خطای ساخت می باشد مگر اینکه دارای طراحی بدنه اصولی و غیر تاثیرگذار در مکانیزم باشند. مشکل بعدی بدنه های فلزی، وزن بالای آنهاست که از ضعف های اصلی این روش ساخت در پرینترهای سه بعدی رومیزی به حساب می آید. تصور کنید جنس پرینتر کاغذی برند Hp یا Canon روی میز کارتان از جنس فلز و با وزن بالا باشد! چه حسی خواهید داشت؟
بدنه های کامپوزیتی: دستگاههای دارای بدنه کامپوزیتی با روکش آلومینیوم به دلیل وزن پایین و شکیل بودن و همچنین استحکام بالا، یکی از انتخاب های خوب برای پرینترهای سه بعدی رومیزی هستند. این بدنه ها ویژگی های خوب بدنه های پلکسی یعنی زیبایی و دقت بالای ساخت و نیز بدنه های فلزی یعنی استحکام را با هم دارند.
بدنه های پلاستیک فشرده (دارای قالب): این بدنه ها بدون شک، بهترین انتخاب برای پرینترهای سه بعدی رومیزی هستند. دقت بالا، ظاهر زیبا و وزن پایین از جمله ویژگی های خوب این روش تولید بدنه است ولی به دلیل هزینه های سرسام آور قالب سازی فقط شرکتهای با تیراژ بالای تولید، توان استفاده از این روش را دارند.
نتیجه گیری: برای پرینترهای سه بعدی رومیزی، بهترین انتخاب می تواند جنس بدنه پلاستیک فشرده و یا جنس بدنه کامپوزیتی باشد بدلیل اینکه مقاوم، سبک و شکیل هستند. و برای پرینترهای سه بعدی صنعتی که قرار است با آنها کارهای حرفه ای انجام شده و در محیط صنعتی هم استفاه بشوند و قاعدتاً وزن بالا برایشان اهمیتی ندارد قطعاً جنس بدنه فلزی مناسبتر خواهد بود.
متن این مقاله را می توانید در اینجا گوش کنید.